Prohujalo s vihorom

Piše: Mirjana Mićić

U doba korone, karantina, samoizolacije, ograničenog kretanja i ostalih mjera, ali i prije toga, kao i kasnije, većina nas većinu vremena provede ispred televizijskih aparata. Umjesto kuće- posao, nekima se život sveo na: kuća - Drina- serija. Turska, Španska, Brazilska, Srpska, nema veze samo da što duže traje i što više radnja zapetlja pa da se više ne zna ni ko je kome ko, ko koga voli, mrzi ili radi iza leđa itd.

Neke od “naših”, domaćih serija se toliko puta repriziraju da su dosadile i bogu i narodu. Taman se završi “Bolji život”, pa počnu “Srećni ljudi”. Onda “Moj rođak sa sela”, “Vruć vetar” pa opet ispočetka. Vidim, po ko zna koji put na male ekrane vratila se “Bela lađa” i Šojić. Jeste da je Milan Gutović legendarno odglumio taj lik, ali što je mnogo, mnogo je. I žalosno je gledati neke stare serije zbog glumaca koji odavno nisu među živima. U jednoj od nabrojanih serija, skoro svi glumci su davno pokojni.

Pa i serijal sa Gidrom Bojanićem - “Lude godine” i ostali nastavci, čisto čovjeku
dođe žao da to gleda nakon skoro 40 godina. Nekako gorak smijeh izaziva Žika “na
nivou” i traka koja se izlizala od prečestog emitovanja.

I možda je upravo to, najbolji pokazatelj naše sirotinje jer osim starih serija i onih stranih, jeftinih sapunica, bezomučno se ponavljaju i neki filmovi pa čak i crno bijeli sa Mijom Aleksićem, Čkaljom ili oni( pra)davni iz ci(r)kusa Rambo, Roki, Ratovi zvijezda ...

I oni što imaju stotine raznih kablovskih i ostalih tv kanala često čujem da zapravo
nemaju šta da gledaju jer se sve vrti u krug. Srećom postoji internet pa oni koji znaju naročito engleski jezik mogu da uživaju u najnovijoj filmskoj i tv produkciji, i budu u korak sa svijetom, a ne u prošlom vijeku.