Jogi – “Drinina” legenda

Malo ljudi, naročito onih mlađih i koji su došli tokom rata ili kasnije u Zvornik, znaju da je ovaj čovjek sa naslovne fotografije svojevremeno bio jedan od najboljih fudbalera “Drine”. Kada ga vidite ili sretnete u gradu da znate o kome se radi.

Sadik Jogunčić poznatiji po nadimku Jogi pripadao je onoj sjajnoj generaciji “Drininih” igrača koja je tada imala možda i najuspješniji period u njenoj istoriji. Igrao je sa čuvenim golgeterom Stevom Blagojevićem, braćom Duškom i Zoranom Milovanović, Đokom Vukašinović, Vahom Zahirović, Berizom Vejzovićem,  Sejdinovićem.

Ovaj rođeni Tuzlak nakon “Slobode” došao je 1973. godine u “Drinu” kao ozbiljno pojačanje i očekivanje je opravdao i nadmašio. Nosio je broj osam na dresu, igrao u napadu, i bio jedan od najboljih fudbalera ovog tima - ponosa grada.

• Bila su to lijepa vremena, bili smo složna, kompaktna ekipa, dobro se i privatno slagali, družili.Tih godina smo ušli i u viši rang takmičenja, bili treći u republičkoj ligi. U Drini sam bio do 1980, godine, a igračku karijeru sam završio koju godinu kasnije u Malom Zvorniku gdje sam igrao za  njihov opštinski tim, priča čuveni Jogi.

Ovaj skromni i povučeni čovjek, koga pamte stariji Zvorničani kao vrsnog igrača, puno toga je i dobroga  ali i onoga drugog, preživio u životu, Bio je u izbjeglištvu tokom rata u Šapcu, kod ženine familije, a onda su se vratili u Zvornik. Radio je u fabrici glinice na održavanju, a već godinama je u penziji. Kaže da se čuje ponekad sa bivšim saigračima, da zna za sve gdje su i šta rade, a da mu je najviše žao što je nekadašnja legenda “Drine”, Zoran Milovanović završio kao beskućnik i umro napušten od svih.

“To je sramota grada i onih koji se nisu brinuli o njemu, a doveli su ga iz Pećinaca, iz Srbije u Zvornik”, priča Jogunčić koji je najviše volio sa njim da igra. Bili su dobar tandem koji je dao dosta golova protivničkim timovima.

Sada su samo ostala sjećanja i priče o jednoj sjajnoj generaciji “Drininih” igrača od kojih je malo njih ostalo u Zvorniku poput Jogija koji sada, kako kaže fudbal, i to prvenstveno onaj Engleski prati preko televizije, bez želje da svoje bogato fudbalsko znanje i umjeće prenese mlađim sugrađanima, mada ga niko, ni iz kluba ni grada, nije ni zvao da to ponudi.

Nadamo se da ćemo ovim tekstom Zvorničane podsjetiti na nekadašnje igračko umjeće Jogunčića koje i danas zaslužuje poštovanje i uvažavanje.